خبر خوب

گفته بودم ایمیل بزنید و خبرهای خوب بدهید. ممنونم از ایمیلت ممنوم از این توجه... 

برایم ملغمه ای از تمام احساسات ممکن بود زمانی که مرا "عزیز دربه در شده ی غربت کشیده" خطاب کردی و چه زیبا گفتی از کوچک ترین اتفاق های خوب ممکنه. نگاهت به زندگی را دوست دارم. آیا هیچ ربطی به عینک بزرگ _و شاید به زعم بعضی ها_ نامتعارف بزرگت دارد؟

آن چه تو می بینی یا بهتر بگویم تلاش می کنی چنین ببینی، بزرگ ترین آرزوی من است در زندگی با یک مشت گره شده و بغضی در گلو. همه چنان در هم فرو رفته و با هم گره خورده اند که گاه احساس نمی گذارد کلامی حرف حق مجال جولان پیدا کند.

تنها بدان که این تصویرها مثل همان ساری گلین و فرهاد، مثل تمام موسیقی های ملی میهنی، همان جاهایی که با تاکید و یک غرور غم آلود زمزمه میکنیم "ایران" یا "وطن" و همان جا که من موسیقی را می دانم و اسمش را نه و تو می گویی که "تصنیف سپیده" را می گویی، از درست ترین و با احساس ترین تصویرها هستند.

هیچ نمی دانم اما دوست دارم باور داشته باشم که روزی خواهد رسید که با تمام این نواها گریه می کنیم اما حسی دیگر ما را به گریه می اندازد. گریه از سر امنیت و خوش حالی. 

نگارنده ایمیل راضی به بازنشر کامل متن نیست اما دوست دارم این جا بنویسم که چقدر برایم عزیز است و چقدر قدردان هستم برای چند صفحه ای که برایم نوشته است. که در این روزها که برای همه سخت و جان کاه است، چقدر ساده باعث شد عمیقا لبخند بزنم.

خوش حالم که ایمان داری که این مملکت روزی سر و سامان میگیرد... 

واضح و مبرهن است که منتظر ایمیل های بعدی هستم...